حدود یک پنجم سرطان ها به عوامل محیطی مربوط است که سرطان های ناشی از کار
در محیط های شغلی را نیز شامل می شود. دلایل محیطی سرطان، مواردی هستند که
احتمال بروز سرطان را افزایش می دهند از جمله آلودگی هوا، اشعه فرابنفش و رادون موجود
در محیط های سربسته.
برخی از شغل ها نیز که خطر بعضی سرطانها را افزایش می دهند به عنوان عوامل محیطی سرطان طبقه بندی می شوند مانند کشاورزی، سمپاشی، نقاشی، مبلسازی، کار در صنایع آهن، فولاد، زغال سنگ، لاستیک و کار تولید یا تعمیر پوتین و کفش. سرطانهای ناشی ازکار، بهدنبال مواجهه با برخی مواد شیمیایی یا عوامل فیزیکیکه سرطانزا شناخته شده اند، رخ میدهد. عوامل شیمیایی (مانند رنگ های تهیه شده از مواد غیرآلی، آزبست یا پنبه نسوز، وینیل کلراید) و عوامل فیزیکی (شامل تابش پرتوها و تحریک های فیزیکی) از عوامل مهم در بروز سرطان هستند.
آزبست، دود خودرو و رادون، مثال هایی از موارد آسیب رسان در محیط های کاری هستند. همچنین دود ناشی از مصرف سیگار در محیط های کاری، به افرادی که سیگار نمی کشند نیز آسیب می زند. در عین حال، مواجهه با نور خورشید در محیط کار نیز، احتمال سرطانهای پوست را زیاد می کند.
خبر خوب اینکه عمده عوامل محیطی که با مرگ و میر ناشی از سرطان ارتباط دارند، قابل تغییر و تعدیل هستند و با مداخلاتی در سطح محیط هاي کاري مي توان جان میلیون ها نفر را در سال حفظ نمود. با رعایت موارد بهداشتی در زندگی و محیط کار، علاوه بر پیشگیری از بروز سرطان ها می توان به کسانی که مبتلا به این بیماری شده اند، امید زندگی بهتر و طولانیتری داد.
همانطور که گفته شد برخی از مواجههها خطر بروز سرطان را افزایش میدهند ولی اینکه چرا از دو نفر که مواجهههای محیطی مشابهی دارند، یکی مبتلا به سرطان میشود و دیگری مبتلا نمیشود، به دلیل وجود شرایط متفاوت فردی از جمله زمینههای ژنتیکی، سن، جنس و تفاوت در شیوه زندگی مانند تغذیه و فعالیت بدنی است. نکته مهم دیگر این است که شانس ابتلای یک فرد به سرطان در پاسخ به یک مواجهه محیطی، بستگی به این دارد که چه مدتی، از چه فاصله ای، با چه غلظتی و هر چند وقت یک بار در معرض عامل خطرزا قرار گرفته است. انجام درست شیوه های پیشگیری از بروز سرطانهای شغلی، مستلزم همکاری و آگاهی افرادی است که در معرض خطر هستند، بنابراین آموزش روشهای حفاظتی و پیشگیری به افرادیکه در مراکز صنعتیکار میکنند، بسیار مهم است