بهمن از واژه اوستایی (وهومن) به معنی «اندیشه نیک»، «منش نیک» و یا «خرد سپندینه/ خرد مقدس» گرفته شده است. بهمن در جهان مینوی نماد منش نیک اهورامزدا است. زردشت به یاری فرشته «بهمن» به پیامبری رسیده است . بهمن فرشته نگاهبان حیوانات بوده و خروس پرنده ویژه جشن بهمنگان است.
ایرانیان باستان یازدهمین ماه از سال و دومین روز هر ماه را «وهومن» نامگذاری می کردند. هرگاه نام روز و ماه یکی می شد، ایرانیان آن روز را جشن می گرفتند. روز دوم بهمن ماه را «بهمنگان» یا «بهمنجنه» می نامیده اند و جشن می گرفته اند.